Að hóta leiðindum

Það er stundum erfitt að fylgjast með einstaka málum heima, hér í Danmörku, sérstaklega ef þau falla í skuggann fyrir "stærri" málum. Ég hjó eftir því að frumvarpi, sem ætlað var að heimila sölu bjórs og léttvíns í matvöruverslunum, hefði ekki verið afgreitt úr þingnefnd (vona að ég fari hér rétt með) vegna hótana Vg um málþóf. Í ljósi þess að Vg á inni fyrir slíkum hótunum og rúmlega það er sýnt að vilji þessa ofstækisafls stendur til þess að hindra vilja alþingis og framgang frjálslyndra mála og nota til þess sitt helsta vopn: leiðindi.

Einhver kynni að segja að hér er ekki um stórt eða veigamikið mál að ræða og skal undir það tekið. Svona eitt og sér. Hins vegar lít ég svo á, og margir fleiri, að það er hluti af stærra máli sem varðar frelsi borgaranna til þess að fá að vera í friði fyrir umhyggjusemi yfirvalda. Frjálslynd, borgaraleg öfl hafa í auknum mæli látið undan kúgun velviljaðra stjórnmálamanna og afla og nægir að nefna annað mál en það varðar vernd borgaranna fyrir skaðsemi reykinga. Í stað þess að fara leið málamiðlunar og sátta hefur heilsufasistum tekist að ýta í gegn löggjöf sem er ætlað að vernda borgarana fyrir þeim sjálfum. Í stað þess að stuðla að vali fyrir þá sem reykja og geta hugsað sér að vera innan um aðra sem stunda slíkt á bann yfir allt og alla að ganga.

Reyndar býr pólitískur rétttrúnaður víðar en í Vg en eftir stendur sem áður að frjálslyndi, og sú hugsun að treysta borgurunum fyrir eigin lífi, er helst að finna í öllum öðrum flokkum. Undantekningarnar eru þó allt of margar, sbr. áhuga fyrir neyslustýringu hvers konar. Athyglivert er, að margur stjórnmálamaður treystir sjálfum sér til þess að stýra eigin málum, en ekki ýmsum öðrum, og er boðinn og búinn til þess að leiða okkur hin á lífsins braut. Þessi hugsun er óþolandi og sérhverjum frelsisunnandi manni umhugsunarefni í aðdragandi kosninga nú, sem fyrr.