Georg W. Bush að gera það gott?

Það er með nokkrum semingi að ég leyfi mér að hrósa forseta Bandaríkjanna hér. Óvinsældir hans heima á Íslandi, og víðar, eru með þeim hætti að óvíst er hvort maðurinn eigi sér uppreisnar von. Jafnvel þegar honum tekst vel upp. Reyndar hafa margir haft uppi óspaklegar yfirlýsingar um manninn og beinlínis alið á fordómum, heimsku og hatri í garð forsetans, kristinna samborgara hans og jafnvel Bandaríkjanna í heild sinni. Upp á sjálfumgleði yfirlýsinganna hefur ekkert skort og heldur ömurlegt að sjá hve margir hafa sett sig á háan pall í gaspri sínu.

Innræti Georg W. Bush verður ekki krufið hér, heldur fjallað lítillega um innlegg hans í átt til friðar í Miðausturlöndum. Eins og kunnugt er hefur stefna bandarískra stjórnvalda gagnvart Miðausturlöndum undanfarið verið í þá veru að láta deiluaðila að mestu í friði. Sú vernd og sá vinahugur sem Bandaríkin hafa lengi sýnt Ísraelsríki hefur hins vegar verið til staðar og dylst engum. Ferð Bush til Miðausturlanda nú er því nokkuð stílbrot en að sama skapi forvitnileg því boðskapurinn sem forsetinn færir deilandi aðilum er einfaldur.

Þið verðið að læra að gefa eftir í kröfum ykkar, án þess verður ekki friður saminn á milli þjóðanna (frjálslega þýtt), sagði forsetinn. Við Ísraelsmenn ítrekaði hann að hernáminu frá 1967 yrði að ljúka og að Pelestínu-Arabar ættu rétt á að stofna eigið ríki, líkt og Gyðingar fengu með stofnun Ísrelsríkis. Við Palestínumenn ítrekaði hann að engir samningar og ekkert ríki yrði byggt á hryðjuverkum. Hann benti á að samkomulag næðist ekki án fórna af beggja hálfu og að lokum hvatti hann Arabaríkin til þess að bjóða Ísraelsmenn velkomna.

Hvort yfirlýsingar Bush um áætlaðan frið á næsta ári beri að taka alvarlega, þá er í forsvari Palestínumegin einstaklingur sem talar ekki tungum tveim, líkt og Arafat gerði á sínum tíma. Að vísu eru Palestínumenn ekki innbyrðis einhuga, sbr. yfirráð Hamas á Gaza, en Abbas er eftir sem áður fulltrúi Palestínumanna í augum heimsbyggðarinnar að svo stöddu. Vonandi munu niðurrifs- og haturöflin ekki ná að eyðileggja enn eina tilraunina í átt til friðar á þessu mesta ófriðarsvæði sögunnar.

Það er aldrei að vita nema Bush takist hið ómögulega, með hjálp góðra manna víða að. Hann er nú á ferðalagi til m.a. Kuweit og verður eflaust hylltur þar fyrir að vera sonur þess sem frelsaði Kuweit undan innrásarsveitum harðstjórans Saddam Hussein. Margt verður eflaust rætt og ekki bara málefni Ísraelsmanna og Palestínumanna, heldur einnig Írak og fleira. Eitt verður þó að teljast eftirtektarvert, en Bush mun hitta arabískar konur við hringborðsumræður þar sem m.a. verður fjallað um lýðræði og þróun.