Ja ... þetta var svona ofurástand ... allt þar til ég tók við!

Um það bil upp úr vordögum 2007 umbreyttist ofurfrjálshyggjan í viráðanlegri skepnu (heimiliskött?) ... í ljósi þess að Samfylkingin komst til valda. Á meða ISG var að bjarga málum fyrir botni Miðjarðarhafs og átta sig á flokkadráttum í Afganistan, þess á milli sem hún vann að framboði í öryggisráðið, lagði ofurfrjálshyggjan upp laupana. Hvernig mátti annað vera, nú þegar einn besti vinur Samfylkingarinnar, Baugsveldið, gat horft til þess að góður vinur var sestur við stjórnvölinn. Eins og við var að búast héldu menn að sér höndum eftir það.

Ekki löngu eftir innvígslu ráðherra Samfylkingarinnar var sem ró færðist yfir ofurauðmenn landsins, þeir áttuðu sig á því að þeir höfðu verið í ofurgír græðginnar. Að vísu áttu þeir eitt mikilvægt verkefni eftir. Að koma bönkunum og stórum hluta sparifés landsmanna fyrir kattarnef. Þeir voru réttu gæjarnir á réttu stöðunum og þekktu rétta liðið í pólitíkinni. Í leiðinni ákváðu hinir katthlýðnu auðmenn utanríkisráðherra að mjólka gjaldeyri landsmanna. Þegar ekki var lengur hægt að blóðmjólka aðra peninga þjóðarinnar og allir ódýru peningar uppurnir úti í hinum stóra heimi voru góð ráð dýr. Dabbi kóngur ekki til í tuskið lengur og ofurspilaborgin hrundi.

Reikningurinn er sem betur fer ekki hærri en á annað þúsund milljarðar, gott fólk. Hugsið ykkur hvað hefði nú gerst ef vinir utanríkisráðherra hefðu ekki hætt að vera ofurauðmenn og haga sér eins og ofurfrjálshyggjumenn. Formaður Samfylkingarinnar hefur og haft ofurtrú á sumum ofurauðmönnum og treyst þeim betur en nokkrum öðrum til þess að reka hér ofurfjölmiðla á ofurlánum. Hún kann sko að sveifla baugfingrinum, konan sú. Þegar ISG bendir á sökudólgana þá veit hún hvað hún syngur.

Og við þökkum fyrir að Samfylkingin komst til valda og varð til þess að reikningurinn frá ofurauðmönnunum var ekki stærri en rúmir þúsund milljarðar. Ætli hann hefði ekki numið einhverri ofurupphæðinni, ef við hefðum ekki notið hennar aðkomu að stjórnartaumunum?

Takk fyrir. Takk fyrir.

Ingibjörg: Orsökin liggur í ofsafrjálshyggjunni