Laissez-faire

23.8.2008 | 00:40

Drengirnir munu mæta með æðruleysi en fullir ákefðar og sjálfstrausts í úrslitaleikinn

Ég var búinn að spá Frökkum jafnvel sigri í þessu móti en ætli maður verði ekki að endurskoða þá spá nú. Segja má að Frakkar séu fyrirfram taldir sterkari en eins og íslenska liðið hefur spilað á þessu móti ættu Frakkarnir að hugsa sinn gang tvisvar. Íslensku strákarnir þurfa nú að leiða hugann að nýju markmiði - þeir þurfa að segja við sjálfa sig að sigurinn á móti Spánverjur hafi ekki einasta verið tilviljun, heldur bíði þeirra raunverulegur möguleiki á gulli. Ef þeir trúa því er möguleiki - ef ekki þurfa þeir að sætta sig við silfur.

Til margra ára hafa Íslendingar verið nokkuð frá því að vinna til verðlauna á stóru móti en tvisvar komist nálægt því, í Evrópukeppninni 2004 og á Ólympíumótinu 1992. All oft hefur liðið komist í stóru keppnirnar og um 20 ára skeið á þær flestar. Handboltalandsliðið sem stóð sig svo vel á árunum 1984 til 1992, með Alfreð Gísla, Kristján, Sigga Sveins og fleiri vantaði ekki mikið upp á að komast alla leið, e.t.v. örlítið betri markvörslu en í flestum öðrum stöðum á vellinum vorum við jafnokar nær allra annarra liða. Á þessum tíma voru hins vegar örfá ofurlið, sbr. Júgóslava og Sovétmenn, að ekki sé nú talað um Svíana.

Nú eru breyttir tímar í handboltanum, fleiri lið hafa gert tilkall til verðlauna, sérstaklega Króatar en einnig Spánverjar, Þjóðverjar og vitanlega Danir. Breiddin er orðin meiri eftir því sem íþróttinni hefur fleygt fram á mörgum sviðum. Íslendingar hafa verið aðeins á eftir en þó ekki langt undan bestu liðunum. Árangurinn nú gæti markað breytingu þar á, ef ekki kæmi til sú endemis vitleysa að hafa ekki komist á næsta heimsmeistaramót. Nema menn láti þennan árangur duga og séu saddir til næstu ára.

Vitanlega á að hagnýta þennan góða árangur í Peking til þess að blása mönnum kraft til næstu ára og næstu kynslóðar handboltamanna. Efniviðurinn er til staðar ef menn vilja byggja upp landslið sem getur haldið áfram að gera góða hluti. Strákanna bíður nú verðugt verkefni sunnudagsmorgun. Þeir hafa sýnt andlegan og líkamlegan styrk sem aldrei fyrr og það er í þeirra höndum hver úrkoman verður. Á meðan bíður íslensk þjóð í ofvæni og vonar að nokkrar gullúnsur falli drengjunum hennar í skaut ...