Hver eða hvað ákveður að eitthvað sé ódýrt?

Tryggvi imprar hér á mikilvægu endurreisnarverki, sem nú liggur nær alfarið í höndum ríkisbankanna. Eins og gefur að skilja verða viðskiptaleg sjónarmið að ráða mestu í þeirri vinnu en pólitísk sjónarmið verða einnig að koma við sögu, sem varða verk skilanefndanna og þeirra sem vinna við það að endurreisa skuldsett fyrirtæki. Það hvílir mikið á herðum þessa fólks að vel sé staðið að verki til þess að skila frá sér lífvænlegum fyrirtækjum, sem séu í stakk búin að veita fólki atvinnu og skila eigendum sínum arði.

Ef til vill verður það nauðsynlegt að selja útlendingum sumar eignir á lágu verði en það er með verð eins og annað, að það fer eftir framboði og eftirspurn og stundum er betra að fá eitthvað fyrir hlutinn í stað þess að setja uppi með eitthvað sem bíður þess eins að daga uppi - vegna þess að heimsk ráð vildu meina öðrum að mögulega hagnast - frekar vil ég þann versta en þann næst besta sagði Íslandssólin í frægri bók. Vilja menn það frekar að fyrirtækin fari á hausinn vegna þess að útlendingar máttu ekki hugsanlega hagnast við aðstæður þar sem Íslendingar sjálfir hafa ekki bolmagn til þess að kaupa eða endurreisa fyrirtækin?

Umræðan hans Tryggva um lánastöðu ríkisins var nytsamleg, þó svo að einhverra hluta vegna hafi menn skautað framhjá jöklabréfunum. Það eru skuldir, sem verður að greiða og á meðan annað býðst ekki verður óbeint að setja þá skuld á ríkið - ef þau eru gerð upp í einu vetfangi fellur gengið niður í kjallara og skuldir hins opinbera við útlönd bólgna út, að ekki sé nú talað um aðrar skuldir Íslands við útlönd. Jöklabréfin þurfa á sérstakri meðhöndlun að halda og þangað til eru skuldir ríkisins, fyrirtækja og einstaklinga (heimila) enn afar óráðin.

Fyrirbyggja ójafna dreifingu verðmæta