Verðug verkefni framundan

Jæja, ekki þurftum við að mæta Slóvakíu eða Serbíu. Án þess að vilja gera lítið úr Makedóníu fæ ég ekki séð hvernig íslenska landsliðið komist hjá því að spila á heimsmeistaramótinu á næsta ári. Best væri nú ef okkur tækist að læra af reynslu Evrópumótsins og gera atlögu að Ólympíusæti. Ég hef áður sagt að möguleikar okkar á að komast til Bejing væru hverfandi. Að sjálfsögðu vinnum við Argentínu en á móti Pólverjum og Svíum verður á brattann að sækja. Hins vegar er um einungis fáa leiki að ræða og Íslendingar hafa áður sýnt að þeir geta unnið hvern sem er á góðum degi, þ.e. ef þeir eru bara ekki of margir í röð. Okkur skortir getu og styrk til þess að klára heilt mót með fjölda leikja.

Verkefnin framundan þarfnast verkstjóra sem leiða á landsliðið í komandi verkefnum og vonandi inn í lengri framtíð. Einhverra hluta vegna grunar mig að enn einu sinni verði tjaldað til fárra nátta í þeim efnum, eins og verið hefur með landsliðið um langt skeið. Nú blasir við að ráða fjórða þjálfarann á rúmum fjórum árum en slíkur hringlandaháttur er ekki traustvekjandi. Þær handknattleikstjóðir sem standa fremstar í flokki hafa haft sama þjálfarann í mörg ár. Getur verið að handknattleikssambandið hafi ekki efni á þjálfara í fast og gott launað starf?

Ísland mætir Makedóníu