Verulega neyðarlegt!

Mér er fyrirmunað að skilja hvað vakir fyrir manninum með þessum orðum sínum, nema ég gefi mér eitt og annað um sjálfa persónuna, miður gott. Þannig ætti það ekki að vera þessa dagana, að gömul stjórnmálabrýni hleypi illu blóði í atburðarás stjórnmálanna. Jón Baldvin komst á jötu utanríkisþjónustunnar eftir að hann hvarf síðast úr hringiðu stjórnmálanna. Á kostnað íslenskra skattborgara bjó hann ásamt sinni spúsu sinni við veisluhöld í Washington og síðar í Helsinki. Kastljósið vék aldrei af þeim og þau gáfu fjölmiðlafólki ávallt tilefni til heimsókna. Segja má að Jón Baldvin og fjölskylda hans hafi aldrei slegið hendi á móti bitlingum og greiðum.

Síðustu vikur hefur Jón Baldvin farið mikinn, hvar sem til hans hefur sést og heyrst. Hann hefur í raun notið sín vel enda er hann sjálfumglaður maður og þykir gott ef athyglin beinist að honum. En nú hefur maðurinn farið yfir strikið í sjálfbirgingshætti sínum, enn einu sinni. Að vísu er forystumönnum í stjórnmálum eðlilegt að vera dálítið uppteknir af sjálfum sér en maður spyr sig hvort þetta sé heilbrigt, eins og maðurinn lætur. Fyrir Samfylkingarfólk hlítur þetta að vera neyðarlegt, í meira lagi. Og ekki batnar það þegar horft er til þess að formaðurinn er nú í veikindaleyfi og dvelur sér til hressingar á suðlægari breiddargráðum.

Jón vill að Ingibjörg víki

Menntun er lítils virði án siðferðisinnihalds

Hefur ekki verið sagt að Íslendingar séu svo menntaðir? Ef til vill er að sannast að án dýpra innihalds er langskólagengið fólk vart prófskirteina sinna virði ... alltjent er það þess virði að spurningamerki séu sett við sum grunngildi menntastofnana landsins - eða öllu heldur skort á þeim við menntun ungviðisins.

Reynslulausir réðu í bönkum

Eru Íslendingar óheiðarlegir ... í viðskiptum?

Í þessari frétt er snert á vandamáli sem ég tel varða íslenskt viðskiptalíf og viðskiptasiðferði almennt. Þekkt er hve lengi vel var þjóðaríþrótt að stela undan skatti. Og ef það stóð ekki til boða, alla vega í söluskatti, síðar virðisaukaskatti. Enn þykir það ekki tiltökumál að greiða iðnaðarmönnum svart og mun víðar er reynt að koma sér undan logboðnum sköttum, ef það stendur til boða.

Í fyrirtækjarekstri er þessu svipað farið. Ef aðstæður leyfa þykir eðlilegt og sjálfsagt að fara á svig við góða siði og reglur. Lögbrot eru jafnvel sjálfsögð, og er þá miðað við að ekki komist upp um svindlið. Þetta á sérstaklega við um smærri viðskiptaeiningar. Í stærri fyrirtækjum, þar sem rassvasabókhaldi verður ekki lengur við komið, er nær ekkert heilagt í samkeppni á milli fyrirtækja. 

Orðheldni í viðskiptum þykir sumum gamaldags og samningaferli eru mörg hver sveipuð spillingu. Á meðal fyrirtækja sem ég hef átt viðskipti við þótti á sumum bæjum ekki tiltökumál að afla tilboða hjá einum aðila (í trúnaði) og fara með slíka pappíra til samkeppnisaðila og óska eftir betra tilboði. Heiðarleg og farsæl viðskipti virðast ekki haldast í hendur á Íslandi í seinni tíð. Það er verðugt verkefni, að um leið og efla skal traust á mörgum sviðum þjóðlífsins, að horft sé til viðskiptahátta á Íslandi.

Vísa ásökunum um óeðlilegan rekstur á bug

Skynsöm uppbygging stóriðju lífsnauðsyn fyrir efnahag landsins

Í einfaldri yfirreið Indriða var ekki minnst á þær þúsundir starfsmanna, sem starfa í stóriðjuverum - sem alla jafna eru vel launuð störf, sem skila góðum arði í ríkiskassann. Eins minntist hann ekki á þau afleiddu störf, sem skapast í þjónustuiðnaði, tengdum m.a. álverum. En fyrst og fremst leiðir hann ekki hugann að því að hluta af arði verksmiðjunnar rennur til orkukaupa. Skýrasta dæmið er jú að orkusala Búrfellsvirkjunar hefur fyrir löngu greitt allan kostnað sem hlaust af byggingu virkjunarinnar og malar nú gull. Eins mun verða um önnur orkuver, sem selja orku til stóriðju. Að auki hefur verið bent á að ef ekki hefði verið hægt að virkja til stóriðjunnar væri orkuverð til fyrirtækja og heimila í landinu hærra en ella - getur verið að fyrrverandi ríkisskattstjóri hafi gleymt því í sínu annars ágæta spjalli?

Enn til viðbótar má minnast þess að uppbygging virkjana hefur skapað þúsundum fjölskyldna gott lífsviðurværi, eflt þekkingu í landinu á sviði verkfræði, verktakastarfsemi og annars sem tengist slíkri uppbyggingu, að ekki sé nú talað um rekstur og viðhald alls kerfisins æ síðan. Nýting jarðvarmans hefur eflt sérhæfða þekkingu, sem nú hefur þegar aflað verkfræðistofum og öðrum ýmis verkefni á erlendri grund. Eins hefur rekstur álvera eflt þekkingariðnað í landinu og hátæknistörf verið mönnuð af Íslendingum þar. Enn hefur enginn misst vinnuna þar í núverandi efnahagsþrenginum.

Að endingu mætti telja upp þau áhrif sem starfsemin hefur á utanríkisverslunina en það er einmitt á því sviði sem auðvelt er að gera sér grein fyrir mikilvægi þessa iðnaðar á þjóðarbúið. Sé horft til vöru-, þjónustu- og fjárstreymis til og frá álverum í landinu sést að túlkanir hans Indriða eru svo fjarri lagi að maður gæti haldið að hann væri e.k. málafylgjumaður Steingríms J. þegar kemur að uppbyggingu stóriðju í landinu.

Tókust á um arðsemi álveranna

Heill þér foringi!

Við þekkjum það úr sögunni að við kristnitökuna hafi goðin átt að reiðast henni svo mjög að þau hafi komið af stað eldgosi. Að vísu var ekki hægt að skýra fyrri eldgos með álíka viðburðum og var því komið áleiðis með frægri setningu: “Um hvað reiddust goðin þá, er hér brann hraunið , er nú stöndum vér á." Hins vegar má telja það næsta víst að rosabaugar fyrri tíma hafi fylgt viðburðaríkum áföngum í lífi kommúnistaforingja N-Kóreu um nokkurt skeið - þeim til heiðurs - en ekki vitað hvað tengdist þeim á fyrri tímum ...

Náttúruöflin fagna afmæli leiðtogans

Viðhorf forystumanna Samfylkingarinnar ...

Ég hvet fólk til þess að lesa blogg formanns Samfylkingarinnar í Hafnarfirði, Gunnars Axels Axelssonar, sem er þess fullviss að dagblaði í Frankfurt sé stýrt úr Valhöll. Að vísu er pólitískur taugatitringur af þessu tagi broslegur og til marks um slæmt samviskubit Samfylkingarfólks þessa dagana. Þeirra hlutskipti er að gjaldfella eigin gjörðir í hinni örlagaríku 100 daga vegferð með Sjálfstæðisflokknum eftir bankahrunið. Til þess að réttlæta gagnrýni sína á fyrrum samstarfsflokk eru þeir tilbúnir til þess að gera eins lítið úr eigin störfum og frekast er unnt. Síðast í gær hafði þingmaður Samfylkingarinnar, Steinunn Valdís, vart nógu mörg orð til þess að lýsa óánægju sinni með störf fráfarandi ríkisstjórnar.

Samfylkingarfólki líður betur þessa dagana, nú þegar það getur óáreitt skammast út í Sjálfstæðisflokkinn. Nú er hægt að veitast að táknmynd hins illa, Valhöll, af alkunnri snilld og innsæi. Ljóst er að frjálslynd öfl innan Samfylkingarinnar hafa farið halloka og eftir stendur tækifærissinnað og lauslega samanhnýtt stjórnmálaafl sem enn á í erfiðleikum með að ná samhljómi. Frjálslyndir og borgaralega sinnaðir kratar munu sumir flýja þessa ráðvilltu sveit, sem virðist hafa það sem forgangsmál að þóknast almenningsálitinu. Sjálfbirgingsháttur jafnaðarmanna er í hærri hæðum nú en oft áður og allt eins víst að sjálfsóþol geri vart við sig.

Skapstóri forsetinn

Vandræðagangur í hæstu hæðum!

Málið er allt orðið hið vandræðalegasta. Í ríkisstjórn sitja ráðherrar, sem vilja vernda rétt opinberra starfsmanna til hins ítrasta og þar með starf DO. Hjá því verður ekki komist. Bréfaskriftirnar auka á vandræði forsætisráðherra, jafnframt að undirstrika að DO gefst aldrei upp - jafnvel með þeim hætti að orðspor Seðlabankans skaðast enn meir. Hætta er á að þetta mál verði að skrípaleik í fjölmiðlum, á þingi og á meðal framkvæmdavaldsins. Ef til vill munu dómstólar að auki þurfa að taka á þessu máli og þar með væri vitleysan fullkomnuð.

Hinn nýi forsætisráðherra hefur með óábyrgum hætti boðið Seðlabankastjóra byrginn. Vitanlega hefði átt að ræða saman í kyrrþey áður en málið var kynnt til sögunnar í fjölmiðlum. Ýmsar áréttingar DO eru hárréttar, en honum skjátlast hrapallega þegar hann segir að ekki hafi verið til staðar málefnaleg gagnrýni á hans störf sérstaklega, hvað þá bankans undir hans stjórn. Hin brotlenta hávaxtastefna er á ábyrgð yfirstjórnar bankans en það sem að honum snýr persónulega eru ýmis óábyrg orð sem hann hefur látið falla á opinberum vettvangi. Hann getur ekki komið sér undan því.

Á meðan horfir þjóðin á og setur sig í stríðsstellingar.

Lýsir miklum vonbrigðum

Flórinn mokaður ...

Fyrir hrunið voru eignir bankanna metnar á um 13 þúsund milljarða. Verðfall á mörkuðum er í tugum prósenta á nokkrum mánuðum, auk útlánatapa. Þeir skulduðu næstum 12 þúsund milljarða. Nettó eign var metin eitthvað á annað þúsund milljarða. Sú nettóeign, hefur nú komið í ljós, fól að mestu í sér bókfærða viðskiptavild. Í raun var því eignastaðan á núlli, að því gefnu að ódýrt lánsfé stóð bönkunum til afnota um aldur og ævi, til fjármögnunar á arfavitlausum fjárfestingum. Svo virðist sem íslenskir bankamenn hafi haft sérstakt lag á að leggja fé í atvinnugreinar og fyrirtæki sem hafa farið illa útúr núverandi efnahagsþrengingum.

Þessu til viðbótar, því bankarnir hafa jú mjólkað íslenska sparifjáreigendur og nauðgað íslensku krónunni, hefur ómældu fé verið komið út fyrir landsteinana. Þær upphæðir nema væntanlega hundruðum milljarða króna og munu væntanlega aldrei berast að Íslandsströndum á ný. Sem sagt, Kaupþing vantar þúsund milljarða og enn er ekki búið að moka flórinn á þeim bænum. Hinir bankarnir eru væntanlega í svipaðri aðstöðu. Því er ekki óvarlegt að ætla að um og yfir þrjú þúsund milljarðar hafa gufað upp í formi verðfalls verðbréfa, fyrirtækja og viðskiptavildar, auk þeirra fjármuna sem tapast hafa í hendur viðskiptajöfrum (erlendum og innlendum) og í öðrum útlánum.

Þessir þrjú þúsund milljarðar gætu vitanlega vaxið í enn hærri upphæð, þegar upp verður staðið. Þannig munu lánveitendur bankanna hafa tapað miklu fé (þýskir bankar, íslenskir verðbréfaeigendur og margir fleiri), sem mun hafa áhrif á afkomu þeirra fjármálastofnana og þeirra þúsunda hluthafa sem í þeim eiga um allan heim. Með þessum hætti hefur Ísland beðið hnekki, sem mun kosta okkur óvild og verri viðskiptakjör sem mun hafa áhrif á efnahag landsmanna til margra ára.

Afskrifa tæpa þúsund milljarða

Maðurinn er jú í atvinnuleit!

Sigmundur bætist í all stóran hóp pólitískt sinnaðra manna sem á stundum telja það ekki eftir sér að láta alla vita að þeir séu óflokksbundnir. Það þykir sumum nokkuð flott og til marks um eigin óhlutdrægni. Þetta virðist eiga við um marga sem tilheyra fjölmiðlastétt og eru vinstra megin í hinu pólitíska litrófi. Eins á við um marga þekkta einstaklinga sem eru t.d. listamenn eða tilheyra einhverju gáfumannafélaginu.

Með því að vera óflokksbunnir frígera þeir sig frá hvers kyns gagnrýni og bregðast við móðgaðir og fullir falskrar auðmýktar ef þeir eru sakaðir um hlutdrægni í fréttaflutningi. Þetta fjölmiðlafólk fær alla jafna bestu einkunn frá stjórnmálamönnum, sem finnst ríkissjónvarpið í seinni tíð varpa bláum bjarma á andlit áhorfenda. Nú er Sigmundur sem sagt kominn úr skáp hlutleysisins og getur óhræddur sýnt sitt rétta pólitíska andlit.

Að vísu vissu landsmenn allir af krataeðli Sigmundar og það er enda allt í lagi. Hann mátti alveg eiga það í friði og truflaði fáa. Hins vegar er verra þegar menn í einfeldni sinni telja sig hafna yfir alla gagnrýni í yfirvegaðri tilraun til þess að slá ryki í augu hugsandi fólks og segja blákalt framan í það: Ég hef ávallt verið óflokksbundinn! Það er útaf fyrir sig enginn gæðastimpill og í raun ætti það að vera skilyrði fyrir því að verða fréttamenn á fjölmiðlum, sem gefa sig út fyrir að vera án tengsla við stjórnmálin.

Sigmundur Ernir í pólitíkina

Smjörklípuaðferðin lætur ekki að sér hæða!

Steingrímur vill vitanlega ekki ræða kúvendingu sína í afstöðu sinni til efnahagsúrræða AGS - hann lætur sér í léttu rúmi liggja að hafa talað digurbarkalega um þau mál fyrir ekki margt löngu. Nú hefur hann uppgötvað að starfsmenn AGS er fólk sem hægt er að ræða við. Hvað hann hélt um þau mál áður hefur ekki komið fram. Það er við hæfi að benda hinum nýja fjármálaráðherra á þau umskipti sem hafa orðið í afstöðu VG til AGS og þess lánapakka, sem honum er tengdur, og inna formanninn fregna af því.

Hvort fyrrverandi fjármálaráðherra sé bestur til þess fallin að krefja nýja ráðherra um reikningsskil fyrri skoðana skal ósagt látið. Alla vega má hann búast við skætingi á borð við þann sem hæstvirtur ráðherra kastaði til hans úr ræðustóli alþingis. Smjörklípuaðferðin verður óspart notuð á þingmenn Sjálfstæðismanna á næstunni, með yfirskriftinni: "Já, en hvað með ykkur ... ?". Harðir stuðningsmenn stjórnarflokkanna munu kætast yfir þeirra mönnum og segja það gott á Sjálfstæðismenn - en jafnframt munu þeir hafa gleymt eigin gagnrýni á slíkar orðræður.

Sjálfstæðismenn þurfa að læra að vera í stjórnarandstöðu. Vitanlega geta þeir látið öllum illum látum og vonast til þess að hitta naglann á höfuðið í einstaka málum. Slík happa og glapp aðferð yrði þeim þó ekki til sóma, því þrátt fyrir allt liggja svo stór verkefni fyrir alþingi á næstu vikum og mánuðum að ekki mun veita af að sýna samstöðu með stjórnvöldum í öllum þeim málum sem mögulegt er að styðja þau í - og jafnvel hafa áhrif á til góðs, ef nokkuð er að marka forsætisráðherra, þegar hann lofaði samvinnu á alþingi.

Þingmenn í meðferð